ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုးယၾတာ . . အပိုင္း (၄)

ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုးယၾတာကို ေရးလာတာ ဘာလိုလိုနဲ႕ အပိုင္း(၄)ကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ဖတ္တဲ႕လူေတြေတာ႕ ၿငီးေငြ႕ေနၾကၿပီလား မသိပါဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႕ေတြ ၿငီးေငြ႕ေကာင္း ၿငီးေငြ႕ႏိုင္ေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ႕ အလြန္ စိတ္အားထက္သန္စြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ဖတ္႐ႈ ေနၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီကေန႕ ေျပာခ်င္တဲ႕ အေၾကာင္းေလးကေတာ႕ အပိုင္း (၃)မွာ မေျပာလိုက္ရတဲ႕ “ဣသာမစၧရိယ” အေၾကာင္းေလးကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

ပါဠိစကားျဖစ္တဲ႕ “ဣသာမစၧရိယ” ဆိုတာ ျမန္မာလိုေတာ႕ – “မနာလို ၀န္တိုစိတ္” ပါဘဲ။ “သူတစ္ပါး ေကာင္းစားတာကို မနာလိုျခင္း၊ မ႐ႈစိမ့္ႏိုင္ျခင္း၊ ပ်က္စီးေစလိုျခင္း၊ ပ်က္စီးေအာင္ ႀကံစည္ျခင္း၊ ၀န္တိုျခင္း၊ ညဴစူျခင္း၊ ႏွေျမာ တြန္႕တိုျခင္း” ဆိုတဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ေတြ ပါ၀င္ေန ပါတယ္။

“ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုးယၾတာ” (တနည္း) “Best Life Style” အေၾကာင္းကို ေျပာမယ္ဆိုၿပီး တရားမ်ားေဟာေတာ႔မွာလား လို႕လည္း မထင္ၾကပါနဲ႕ဦး။ တရားမေဟာပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕တဲ႕ ဘ၀တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ရရွိဖို႕ ကိစၥမွာ ဒီ “ဣသာမစၧရိယ” ဟာ “ေလာဘ” တရားလိုဘဲ အေရးႀကီးလွတာမို႕ တင္ျပဖို႕ လိုပါတယ္။

“ဣသာမစၧရိယ” နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားေဟာ ေဒသနာေတြမွာ “မွတ္ေလာက္ သားေလာက္” ရွိလွတဲ႕ ျပႆနာ(၂)ခု ေတြ႕ဘူး ပါတယ္။ ပထမ ျပႆနာက -  သံုးေလာကထြဋ္ထား ေဂါတမဘုရားရွင္ မပြင့္မွီ အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာကတည္းက “တာ၀တိ ံသာ” နတ္ျပည္ကို အစိုးရတဲ႕ “သိၾကားမင္း” ဟာ လူ႕ျပည္ကိုမ်ား လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ လူေတြဟာ အႏၲရာယ္မကင္း၊ ေဘးမရွင္း ၊ ဆင္းရဲ ဒုကၡမ်ဳိးစံုေတြ႕ ၊ ေရာဂါမ်ား ၊ အသက္တို ၾကတာေတြကို ျမင္ရေတာ႕ ဒီလိုျဖစ္ရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာ သူ, ေတြးဆလို႕ မရဘူးတဲ႕။ အေၾကာင္းတရားကို ရွာလို႕မရဘူးတဲ႕။

ဒါနဲ႕ လူ႕ျပည္မွာ ေဂါတမဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူလာမွ သူ သိပ္သိခ်င္ေနတဲ႕ ျပႆနာကို ဗုဒၶရွင္ထံမွာ ေလွ်ာက္ထား ေမးျမန္း ၾကည့္ပါေတာ႕တယ္။ ဒီေတာ႕ ဘုရားက “ေဟ႕ – သိၾကားေရ၊ လူေတြမွာ အႏၲရာယ္မကင္း၊ ေဘးမရွင္း၊ ဒုကၡေရာက္၊ ေရာဂါမ်ား၊ အသက္တို ေနၾကတာ တျခားတရားေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးေဟ႕။ “ဣသာမစၧရိယ” ဆိုတဲ႕ တရားေၾကာင့္ကြ” လို႕ ေဟာေတာ္ မူလိုက္ပါတယ္ တဲ႕။

.

.

စဥ္းစားၾကည့္ၾကေနာ္။ လူေတြမွာ ျဖစ္တတ္တဲ႕ “ကိေလသာ” လို႕ေခၚတဲ႕ “စိတ္အညစ္အေၾကး” ေတြဟာ အေရအတြက္နဲ႕ တြက္ၾကည့္ရင္ (၁၅၀၀) ေလာက္ ရွိပါတယ္။ “ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ . . . စတဲ႕ (၁၅၀၀ ကိေလသာဆိုတဲ႕) အကုသိုလ္ အညစ္အေၾကးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါရက္နဲ႕ လူေတြ ဒုကၡေရာက္ေၾကာင္း၊ ဆင္းရဲေၾကာင္းဟာ ဒီ “ဣသာ နဲ႕ မစၧရိယ” ဆိုတဲ႕တရား (၂)ပါးသာလွ်င္ အဓိက တရားခံ ျဖစ္ေနပါသတဲ႕။ တျခား အကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာ ထက္ ဒီတရားႏွစ္ခု ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာက ပိုမ်ားလွပါသတဲ႕။

စာေရးသူ ဒီစကား ဟုတ္မဟုတ္ကို ကိုယ့္ေဆြမ်ဳိးသားျခင္းေတြ နဲ႕ မိတ္ေဆြရင္းေတြကို လိုက္ၿပီး ေလ႕လာ ၾကည့္လိုက္ေတာ႕ အေတာ္ေလးကို မွန္လွပါတယ္။

သူမ်ားေတြေတာ႕ မေျပာလိုပါဘူး။ ကိုယ့္ ေဆြမ်ဳိးေမာင္ႏွမသားခ်င္းေတြထဲကို အရင္ေလ႕လာၾကည့္ေတာ႕ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး အၿမဲတန္း ဒုကၡမ်ဳိးစံုနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ႕ ေဆြမ်ဳိး၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြဟာ “ဣသာမစၧရိယ” အမ်ားဆံုးသူေတြ ျဖစ္ေနတာကို သြားေတြ႕ ရလိုက္ပါတယ္။ တစိမ္းမဟုတ္တဲ႕ ကိုယ့္ေမာင္ႏွမ အရင္းေခါက္ေခါက္၊ ေဆြမ်ဳိး အရင္းေခါက္ေခါက္ ေကာင္းစားတာ ေတာင္မွ ဘယ္လိုမွ “မ႐ႈစိမ့္” ႏိုင္တဲ႕ သူေတြ ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။

စာေရးသူ အပိုင္း (၂) နဲ႕ (၃)မွာ ေရးထားတဲ႕ “ေလာဘတရား” ဟာ မေကာင္းေပမယ့္ “ေလာဘ”ကမွ “အရ” ဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ ေလာဘေၾကာင့္ ပစၥည္းဥစၥာ၊ ရာထူးအာဏာေတြ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ရဲ႕ စိတ္ထား စင္ၾကယ္မႈ၊ မစင္ၾကယ္မႈအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ရၿပီးကာမွ ျပန္ပ်က္စီးသြားရတာမ်ဳိး ရွိတတ္ေသးတယ္။

“ဣသာမစၧရိယ”သမားက်ေတာ႕ “အရ” ဆိုတာကို မရွိေတာ႕ဘူး။ သူတို႕ၾကည့္လိုက္ရင္ အၿမဲဆင္းရဲ ၾကပ္တည္း ဒုကၡမ်ဳိးစံု ေရာက္ၿပီးရင္း ေရာက္ေနေတာ႕တာပါဘဲ။ “ေလာဘ” က ပစၥည္းဥစၥာကို ရၿပီးခါမွ ျပန္ပ်က္စီးတယ္။ “ဣသာမစၧရိယ” က်ေတာ႕ ပစၥည္းဥစၥာကို လံုး၀ ၀င္မလာေအာင္ကို  ပိတ္ပင္တားဆီးထားတတ္ပါတယ္။

“ဣသာမစၧရိယ” တရားဟာ ေလာဘထက္ သိမ္ေမြ႕တယ္။ မသိသာဘူး။ “ေလာဘ”က “ေကာက္႐ိုးမီးလို” ဟုန္းကနဲ ေတာက္တတ္တဲ႕အရာမ်ဳိးျဖစ္ေပမယ့္ “ဣသာမစၧရိယ” က်ေတာ႕ “ဖြဲမီးလို” တစ္ေငြ႕ေငြ႕ ေလာင္ကၽြမ္းေနတတ္တဲ႕ သေဘာ ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ သ႑န္မွာ “ဣသာမစၧရိယ” ရွိမွန္း/မရွိမွန္း သိဖို႕ နဲနဲ ခက္ပါတယ္ ။ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ျပန္ ေစာင့္ၾကည့္ ေနတဲ႕ “၀ိပႆနာ” အျမင္မ်ဳိး လံုး၀မရွိသူေတြဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ သ႑န္မွာ “ဣသာမစၧရိယ” ရွိ/မရွိကို လံုး၀ မသိၾက ပါဘူး။

ေလ႕လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ “ဣသာမစၧရိယ” တရားဟာ လူတစ္ဦး နဲ႕ တစ္ဦး အဆင့္အတန္းျခင္း သိပ္ကြာျခားေနလြန္းရင္လည္း ျဖစ္ခဲပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ္နဲ႕ အဆင့္တူ၊ ဘ၀တူ၊ အေျခအေနတူ (မတိမ္းမယိမ္း) ေလာက္မွာ ျဖစ္ေလ႕ ရွိတတ္ ၾကပါတယ္။

ဥပမာ – လခစား၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ရဲ႕ အလုပ္ပိုင္ရွင္သူေဌးႀကီးအေပၚမွာ “ဣသာမစၧရိယ” ျဖစ္ဖို႕ သိပ္မလြယ္လွပါဘူး။ သူနဲ႕ အဆင့္ျခင္းမွ မတူတာ။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႕ ရာထူးတူတဲ႕ အေပါင္းအသင္းတစ္ေယာက္ ရာထူး တက္သြားၿပီး သူက မတက္ဘူး ဆိုရင္ေတာ႕ “ဣသာမစၧရိယ” ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ဣသာမစၧရိယ”တရားဟာ အလုပ္တူ၊ ရာထူးတူ၊ အဆင္႕တူ၊ စီးပြားတူ၊ ဘ၀အဆင့္အတန္းျခင္း တူတဲ႕ အေျခအေနေတြ မွာ သူက ကိုယ့္ထက္သာသြားတဲ႕ အခ်ိန္မွာ အမ်ားဆံုး ျဖစ္တတ္တာ ကို သတိျပဳပါ။

ဒီေနရာမွာ စကၤာပူမွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနတဲ႕ “တူကေလး” တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းေျပာရဦးမယ္။ သူက Web ဒီဇိုင္းနာ လုပ္တယ္။ ပညာအရမ္းေတာ္တယ္။ စိတ္ကူးေကာင္းတယ္။ (ပါရမီေပါ႕)။ ဒါနဲ႕ သူ အလုပ္စ, ၀င္စမွာ အလုပ္ထဲက သူေတြက သူ႕ကို ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ရွိၾကတယ္။ သူ႕႐ုပ္ကေလးကလည္း ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ေလ။ ဒါနဲ႕ အလုပ္က အရမ္းေတာ္ေတာ႕ သူေဌးက တျဖည္းျဖည္း မ်က္ႏွာသာေပးလာတယ္။ ေနာက္ေတာ႕ ရာထူးပါ တိုးေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ အရင္တုန္းက ေခၚေခၚ ေျပာေျပာ လုပ္ေနတဲ႕ “အလုပ္တူ” ၀န္ထမ္းေတြက သူ႕ကို စကားမေျပာၾကေတာ႕ဘူးတဲ႕။ အေခၚအေျပာ မလုပ္ၾကေတာ႕ဘူးတဲ႕။ “ဣသာမစၧရိယ” စိတ္မ်ားေနာ္။ ဒီစိတ္ေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခင္ေနရာကေန ခ်က္ျခင္း မုန္းတီး သြားရတာ။ သူတို႕ ဒီလို စိတ္ထားေလေလ၊ သူတို႕ဘ၀က မတိုးတက္ ေလေလ ျဖစ္ရေတာ႕မွာ။ မသိၾကဘူးေနာ္။ ေတာ္ေတာ္ သံေ၀ဂရဖို႕ ေကာင္းလွ ပါတယ္။

စီးပြားေရးသမားေတြလည္း ကိုယ္နဲ႕ အလုပ္တူ ၿပိဳင္ဖက္ေတြအေပၚမွာ “ဣသာမစၧရိယ” အၿမဲလိုလို ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ ႀကီးေလ “ဣသာမစၧရိယ” ႀကီးေလ ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေမပယ့္ ဒီလို “ဣသာမစၧရိယ”စိတ္ ႀကီးစြာ နဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကေလ ဘယ္သူမွ မႏိုင္ဘဲ အ႐ံႈးနဲ႕ရင္ဆိုင္ရ ေလေလပါဘဲ။ “ဣသာမစၧရိယ”ဟာ လာဘ္လာဘကို အင္မတန္ ပိတ္ပင္တတ္တဲ႕ တရားပါ။ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ခ်စ္လွစြာေသာ ညီမငယ္၊ သမီးငယ္မ်ားတို႕။ ဒီ “ဣသာမစၧရိယ” တရားဟာ ေယာက်ၤားေတြထက္ မိန္းမသား ေတြမွာ ပိုၿပီး ျဖစ္တတ္ပါတယ္ တဲ႕။ ဘုရားေျပာတဲ႕ စကားပါေနာ္ ။ ပံုေဆာင္ၿပီး ေျပာျပပါမယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူလာေတာ႕ ဘုရားနဲ႕အတူ ဘ၀အဆက္ဆက္က ပါရမီျဖည့္ဖက္ေတြျဖစ္တဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ “ဧတဒဂ္” လို႕ေခၚတဲ႕ “ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူး” ေတြ ေပးအပ္ခံရပါတယ္။ “အရွင္သာရိပုတၱရာ” ပညာအရာမွာ ဧတဒဂ္ ရပါတယ္။ “အရွင္ ေမာဂၢလန္” ဆိုရင္ တန္ခိုးအရာမွာ ဧတဒဂ္ ရပါတယ္။ “အရွင္ပုည” ဆိုရင္ ဓမၼကထိကအရာမွာ ဧတဒဂ္ ရပါတယ္။ ဒီလို ေရွးဘ၀က ဆုေတာင္းနဲ႕ ျဖည့္ဆည္းခဲ႕တဲ႕ ပါရမီေတြေၾကာင့္ ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ “ဧတဒဂ္” ရသူ လူပုဂၢိဳလ္၊ ရဟန္းပုဂၢိဳဟ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

အဲဒီ အထဲမွာ ဗုဒၶအရွင္ရဲ႕ ညီ၀မ္းကြဲျဖစ္တဲ႕ “အရွင္အႏု႐ုဒၶာ” ကိုယ္ေတာ္ႀကီးကေတာ႕ “ဒိဗၺစကၡဳ” အရာမွာ “ဧတဒဂ္” ရသူ ျဖစ္ပါတယ္။ “အရွင္ အႏု႐ုဒၶာ” ကိုယ္ေတာ္ႀကီးဟာ သူ႕ရဲ႕ “ဒိဗၺစကၡဳ” တန္ခိုး နဲ႕ ေလာက(၃)ပါးလံုးကို အဖံုးအကြယ္မရွိ အကုန္ ျမင္ႏိုင္တဲ႕ တန္ခိုးရွိသူျဖစ္ေလေတာ႕ မၾကာခဏဆိုသလို (၃၁)ဘံုအတြင္းကို “ဒိဗၺစကၡဳ” နဲ႕ ေလွ်ာက္ၿပီး ၾကည့္ေလ႕ရွိပါသတဲ႕။

အဲဒီလို ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္းနဲ႕  “အရွင္ အႏု႐ုဒၶာ” ကိုယ္ေတာ္ႀကီးခမ်ာ သိၾကားမင္း ေခါင္းစားသလို ေခါင္းစားစရာ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီကိုယ္ေတာ္ႀကီးဟာ သူ႕ရဲ႕ ဒိဗၺစကၡဳနဲ႕ “ငရဲဘုံ(၈)ထပ္” ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တိုင္း လူတန္းစား အမ်ဳိးမ်ဳိးအဖံုဖံု ကို ေတြ႕ျမင္ရတယ္ ဆိုေပမယ့္ “ေယာက်ၤား နဲ႕ မိန္းမ” အေရအတြက္ျခင္း ယွဥ္လိုက္ရင္ “မိန္းမေတြ ငရဲခံေနရတာ” သိသိ သာသာ မ်ားလြန္းေနပါသတဲ႕။

ဒီမွာ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းစားသြားပါတယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္ ?။

လူ႕ျပည္မွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ လုပ္ၾကတာလည္း ဒီ အမ်ဳိးသမီးေတြပါဘဲ။ သံဃာေတြအတြက္ မနက္မလင္းခင္ ဆြမ္းထခ်က္ တာလည္း ဒီ အမ်ဳိးသမီးေတြပါဘဲ။ ၿပီးရင္ သံဃာေတြ တန္းစီႂကြ လာလို႕ ဆြမ္းေလာင္းၾကရင္လည္း ဒီ အမ်ဳိးသမီးေတြပါဘဲ။ အိမ္က ဘုရားစင္မွာ ေန႕စဥ္ ဆြမ္း/ေရခ်မ္းကပ္လွဴၿပီး ဘုရားရွိခိုး အမွ်ေ၀တာလည္း ဒီ အမ်ဳိးသမီးေတြပါဘဲ။ တရားပြဲေတြမ်ား ရွိရင္ ေရွ႕ဆံုးက ေရာက္ၾကတာလည္း ဒီ အမ်ဳိးသမီးေတြ ပါဘဲ။ ေယာက်ၤားေတြကေတာ႕ ဘယ္ေပ်ာက္ေနမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ (ဘီယာဆိုင္ တို႕၊ ကာရာအိုေက တို႕၊ အႏွိပ္ခန္း တို႕မွာ ေရာက္ေနၾကပံု ရပါတယ္ / . . . . . . .  ရယ္စရာေျပာတာပါေနာ္)

ဒီလို ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္ၾကတာ မ်ားပါလွ်က္နဲ႕ “ငရဲျပည္” မွာ ဘာလို႕ မိန္းမအေရအတြက္က ဒီေလာက္မ်ားေနရတာလဲ?။ အရွင္ အႏု႐ုဒၶါကိုယ္ေတာ္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ဒီကိစၥကို ဘုရားထံမွာ ေလွ်ာက္ထား ေမးျမန္း ၾကည့္ဦးမွပါေလ ဆိုၿပီး ဘုရားဆီကို သြားၿပီး ေမးရေတာ႕တယ္။

တိုတိုေျပာရရင္ ဘုရားက သိၾကားကို ေျပာလိုက္သလိုပါဘဲ။ “ေအး- ငါ႕ရွင္ အႏု႐ုဒၶါ ေရ၊ မိန္းမေတြဟာ ကုသိုလ္အေရးမွာ ေရွ႕တန္းက ျပဳလုပ္ၾကတာ မွန္ေပမယ့္ မနာလိုျခင္း၊ ၀န္တိုျခင္း ဆိုတဲ႕ “ဣသာမစၧရိယ” တရားေတြကေတာ႕ ေယာက်ၤား ေတြထက္ ပိုမ်ားေနလို႕ ငရဲျပည္မွာ မိန္းမမ်ားေနရတာပါကြာ” လို႕ ျပန္ေျဖလိုက္ပါသတဲ႕ ။

(ဒါ – ကၽြန္ေတာ္႕စကား မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ဘုရားစကားပါ၊ ေတာ္ၾကာ ကိုယ့္ကို အၿမဲအားေပးေနတဲ႕ အမ်ဳိးသမီး ပရိတ္သတ္ အင္အားေလ်ာ႕သြားမွာ စိုးရတယ္/အခုဖတ္ေနတဲ႕ ဆရာ႕ညီမ၊ ဆရာ႕သမီး ကေတာ႕ ဒီအထဲမွာ မပါပါဘူး၊ တျခား အမ်ဳိးသမီး ေတြကို ေျပာတာေနာ္/ ဟုတ္ၿပီလား)

ေယာက်ၤားေတြလည္း “ဣသာမစၧရိယ” ရွိၾကပါ႕ဗ်ား။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ေယာက်ၤားရင့္မႀကီးေတြ ျဖစ္ရက္နဲ႕ မိန္းမေတြထက္ေတာင္ “ဣသာမစၧရိယ” သာေသးတယ္။ မနာလို ၀န္တိုမႈ ပိုမ်ားေသးတယ္။ ေတြ႕ဘူးတာ ေျပာတာပါ။

“ဣသာမစၧရိယ” တရား(၂)ပါးမွာ  “မနာလိုျခင္း” ဆိုတဲ႕ တရားကို မေျပာလိုေပမယ့္ “၀န္တိုျခင္း” ဆိုတဲ႕ တရားေလး ကေတာ႕ မိန္းမေတြမွာ ပိုမ်ားတဲ႕အေၾကာင္းကို ဥပမာေလး တစ္ခုေပးခ်င္ပါတယ္။ စာေရးသူရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳအရ “မနာလိုျခင္း” ကေတာ႕ ေယာက်ၤားနဲ႕ မိန္းမ သိပ္မကြာလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ “၀န္တိုျခင္း၊ ႏွေျမာတြန္႕တိုျခင္း” အရာမွာေတာ႕ မိန္းမေတြက နဲနဲသာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

အိမ္ေထာင္သည္ေတြနဲ႕ ဥပမာ ေပးပါမယ္ ။ အိမ္ေထာင္တစ္ခုရယ္လို႕ ျဖစ္လာရင္ ကိုယ့္အိမ္မွာ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္း ေယာက်ၤား နဲ႕ မိန္းမရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ လာေရာက္ စားေသာက္ေနထိုင္ၾကတဲ႕အခါမွာ ေယာက်ၤားဘက္က အမ်ဳိးေတြက ပိုမ်ားသလား ? မိန္းမဘက္က အမ်ဳိးေတြက ပိုမ်ားသလား ? ဒါေလးဘဲ ေျဖၾကည့္ၾကပါ။

ကိုယ့္အမ်ဳိးကို ေထာက္ပံ႕ခ်င္တဲ႕အခါမွာ မိန္းမက ေယာက်ၤားမ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရတာ ပိုမ်ားသလား? ေယာက်ၤားက မိန္းမ မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ ပိုမ်ားသလား ? ။ ေယာက်ၤားက တြန္႕တိုတာ ပိုမ်ားသလား? ၊ မိန္းမက တြန္႕တိုတာ ပိုမ်ားသလား?။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကိုယ့္မိဘေတြကို ေပးကမ္းေထာက္ပံ႕တဲ႕ေနရာမွာ ေယာက်ၤားေတြက ပိုၿပီး လြယ္ကူသလား? မိန္းမေတြက ပိုၿပီး လြယ္ကူသလား? ။ ေမးၾကည့္တာပါေနာ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သာ ေျဖၾကည့္ ၾကေပေတာ႕။ အမွန္အတိုင္းေလးေပါ႕။

အိမ္ေထာင္မက်ေသးတဲ႕ အခ်ိန္မွာလည္း မိန္းကေလးေတြဟာ ေယာက်ၤားေလးေတြထက္စာရင္ အခ်င္းခ်င္း အလြန္ၿပိဳင္ဆိုင္လို စိတ္ မ်ားတတ္ၾကတယ္။ မိဘဂုဏ္ျခင္းၿပိဳင္တယ္။ ႐ုပ္ရည္ အလွအပျခင္းၿပိဳင္တယ္၊ အ၀တ္အစားျခင္း ၿပိဳင္တယ္၊ ပညာျခင္း ၿပိဳင္တယ္၊ ရည္းစားခ်င္း ၿပိဳင္တယ္၊ အိမ္ေထာင္က်လာေတာ႕ လင္ျခင္း ၿပိဳင္ၾကျပန္တယ္။ ၿပီးရင္ သားသမီးျခင္း ၿပိဳင္ၾကျပန္တယ္။

ဒီလို ၿပိဳင္ဆိုင္ၾကေတာ႕ ႏိုင္တဲ႕သူ၊ သာတဲ႕ သူက “မာနတရား” ျဖစ္လာတယ္။ ႐ံႈးတဲ႕သူ၊ နိမ့္တဲ႕သူက “ဣသာမစၧရိယ” ျဖစ္လာတယ္။ တကယ္ေတာ႕ ဘယ္သူမွ မႏိုင္ပါဘူး။ “မာန” ေရာ “ဣသာမစၧရိယ” ေရာ ကိုယ့္ကို “ဆြဲခ်မယ့္” တရားေတြ ခ်ည္းပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ႕ ဒီ “ဣသာမစၧရိယ” တရားေၾကာင့္ ကိုယ္ျပဳခဲ႕တဲ႕ ကုသိုလ္တရားေတြဟာ “ကုသိုလ္ တစ္ပဲ ၊ ငရဲ တစ္ပိသာ” ဆိုတာလို ျဖစ္သြားၿပီး အခုဘ၀လည္း မေကာင္း/ေနာင္ဘ၀လည္း မေကာင္း ျဖစ္ရတတ္ပါတယ္။

ဒီေတာ႕ “ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုးယၾတာ” တစ္ခု အျဖစ္ ေလာဘကို ပယ္သတ္ၿပီးၾကရင္ “ဣသာမစၧရိယ” ကိုလည္း ဆက္ၿပီး ပယ္သတ္ၾကပါဦး။ (အၿမဲတမ္း ရွိေနတဲ႕ တရားမဟုတ္ေပမယ့္ အထက္က ေျပာခဲ႕သလို အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္ရင္ ဒီ “ဣသာမစၧရိယ” စိတ္ဟာ ၀င္လာတတ္ပါတယ္)

ဒီလို ပယ္သတ္ႏိုင္ပါမွ  အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕တဲ႕ ဘ၀တစ္ခုကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ တန္းတန္း / ရွည္ရွည္ၾကာၾကာ ရႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ႕ ခဏမွ်သာ ေကာင္းစားၿပီး  ဒံုရင္း ဒံုရင္း ကိုဘဲ ျပန္ေရာက္ၾကပါလိမ့္မယ္။

ဒီ ေကာင္းက်ဳိးလံုး၀မျပဳတဲ႕ “ဣသာမစၧရိယ” ကို ဘယ္လိုပယ္သတ္ၾကမလဲ ? ။ သိပ္မခက္ပါဘူး။ “မုဒိတာ” ဆိုတဲ႕ တရားနဲ႕ ပယ္သတ္လိုက္ပါ။ “မုဒိတာ” ဆိုတာ သူမ်ားေကာင္းစားတာကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ရွိတာပါ။ ေၾသာ္ သူတို႕ရဲ႕ အတိတ္ကံ က ေကာင္းလွခ်ည္လား? ဆိုၿပီး သူတို႕နဲ႕ ထပ္တူ ၀မ္းေျမာက္ျခင္းပါ။ ျမင့္ျမတ္သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးမ်ဳိးပါ။ မရွိေသးရင္ ေမြးယူၾကပါ။ အင္မတန္ ခ်ီးမြမ္းစရာေကာင္းတဲ႕ စိတ္ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခုေတာ႕ ရွိပါတယ္။ မဟုတ္တဲ႕ အလုပ္ေတြ လုပ္ၿပီး ေကာင္းစားေနသူေတြလည္း ရွိႏိုင္ေတာ႕ သူတို႕က်ေတာ႕ မုဒိတာပြား မရဘဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ခ်င္လိမ့္မယ္ ။ ဒါမ်ဳိးက်ေတာ႕ “ဥပကၡာ” ျပဳလိုက္ပါ။ ေၾသာ္ သူတို႕ “အကုသိုလ္” ကို မေၾကာက္မရြံ႕ လုပ္ေန ၾကပါလား။ တစ္ဘ၀ တစ္နပ္စာအတြက္ သံသရာမွာ ခါးစည္းခံၾကရေတာ႕မွာပါလား လို႕ သနားစိတ္၀င္ၿပီး “ဥပကၡာ” ျပဳလုိက္ပါ။ သူတို႕တရား သူတို႕ စီရင္ပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ္က ၾကားထဲက၀င္ၿပီး ေခါင္းမခံခ်င္ပါနဲ႕။

အမွန္ေတာ႕ “ဣသာမစၧရိယ” စိတ္ဟာ “ေလာဘတရား” ရဲ႕ လက္ေအာက္ခံတရားမို႕ ကိုယ့္ သ႑န္မွာ ေလာဘစိတ္ တကယ္နည္းလာရင္ “ဣသာမစၧရိယ” စိတ္လည္း နည္းလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို ဆိုး၀ါးတဲ႕ “ဣသာမစၧရိယ” စိတ္ကို တိုက္ဖ်က္ဖို႕အတြက္ ခံယူခ်က္ကေလး တစ္ခုကို က်င့္သံုးလိုက္ရင္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ခံယူခ်က္ကေတာ႕ ေရွ႕ပိုင္း ေဆာင္းပါးေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ႕တဲ႕ “ပါရမီ” ဆိုတဲ႕ တရားေလးကို နားလည္ဖို႕ပါဘဲ။

လူေတြရဲ႕ ဘ၀သံသရာဟာ ရွည္လ်ားလြန္းလွတာေၾကာင့္ တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး ပါရမီ ျဖည့္ခဲ႕ပံုျခင္း မတူႏိုင္ပါဘူး။ အလုပ္ျခင္း၊ ရာထူးျခင္းလည္းတူ ၊ ႀကိဳးစားမႈလည္း တူပါရက္နဲ႕ သူက ကိုယ့္ထက္ သာသြားတာဟာ – သူဟာ ကိုယ့္ထက္ ဘ၀ အဆက္ဆက္က ျဖည့္ဆည္းခဲ႕တဲ႕ “ပါရမီ” ေတြ သာလြန္ခဲ႕လို႕သာ ျဖစ္တယ္လို႕ နားလည္ရပါမယ္။ ေၾသာ္ သူ႕ပါရမီက သိပ္ေကာင္းပါလားဆိုၿပီး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ မုဒိတာ ပြားလိုက္ပါ။

ေဒ၀ဒတ္ဟာ ဘုရားလို ပါရမီမ်ဳိးကိုေတာ႕ မျဖည့္က်င္႕ခဲ႕ဘဲ ဒီဘ၀ေရာက္မွ ဘုရားကို အားက်ၿပီး ဘုရားျဖစ္ခ်င္ တာေၾကာင့္ “ဣသာမစၧရိယ” စိတ္နဲ႕ မေကာင္းမႈအမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကံစည္လုပ္ကိုင္ခဲ႕တာ ဘုရားေတာ႕ မျဖစ္လိုက္ပါဘူး။ ေျမၿမိဳၿပီး မဟာအ၀ီစိ ကိုသာ သက္ဆင္း သြားရရွာပါတယ္။ ပါရမီျခင္းက ဘယ္လိုမွ တုယွဥ္လို႕ မရဘူးေလ။ အရင္ဘ၀ေတြတုန္းက ပါရမီ ျဖည့္က်င့္ တာမ်ဳိး မလုပ္ခဲ႕ဘဲ ဒီတစ္ဘ၀ထဲနဲ႕ သြားယွဥ္လို႕ မရပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ထက္ ေကာင္းစားသြားရင္ ကိုယ့္ထက္ ပါရမီ ေကာင္းခဲ႕လို႕ဘဲလို႕သာ ခံယူလိုက္ၿပီး “မုဒိတာ” သာ ပြားေပးလိုက္ တာဟာ “အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕တဲ႕ ဘ၀တစ္ခု” ရရွိဖို႕ အေရးပါလွတဲ႕ စိတ္ထားတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ေမြးျမဴၾကပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕ သ႑န္မွာ “ဣသာမစၧရိယ” စိတ္မ်ား ၀င္လာရင္ ခ်က္ျခင္း ဖယ္ထုတ္ပစ္ၾကပါ။ “မုဒိတာ” နဲ႕ ခ်က္ျခင္း အစားထိုးၾကပါ။

ဒါဟာ “ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုးယၾတာ” ရဲ႕ အေရးပါတဲ႕ က်င္႕စဥ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး Life Style တစ္ခု ျဖစ္ပါ တယ္။ က်င့္သံုးၾကည့္ၾကပါ။ အက်ဳိးထူးခံစားရပါလိမ့္မယ္။ ကဗ်ာေလးတစ္ခု ထည့္ေပးလိုက္ပါဦးမယ္။

.

မနာလို ကင္း

၀န္တို ရွင္း

ခ်က္ျခင္း ခ်မ္းသာသည္

.

ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး သာယာခ်မ္းေျမ့ေသာ ဘ၀တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ႏုိင္ၾကပါေစ။

.

ေဒါက္တာတင္ဗိုလ္ဗိုလ္ (ကြန္ပ်ဴ-ေဗဒသုခုမ)

မွတ္ခ်က္။          ။ ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုးယၾတာ အပိုင္း (၁) (၂) (၃) (၄)မ်ားကို ေအာက္ပါ လင့္ခ္မ်ားမွ ဆက္လက္ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။

ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုး ယၾတာ အပိုင္း (၁) Click

ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုး ယၾတာ အပိုင္း (၂) Click

ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုး ယၾတာ အပိုင္း (၃) Click

ဘ၀အတြက္ အေကာင္းဆံုး ယၾတာ အပိုင္း (၄) Click

.

မွတ္ခ်က္။           ။ အမ်ဳိးသမီးေတြမွာ “ဣသာမစၧရိယ” စိတ္မ်ားတတ္တယ္ ဆိုတာ ဘုရားစကားကို ကိုးကားၿပီး သတိထားမိေအာင္ ေျပာျပျခင္းသာျဖစ္ၿပီး ထိခိုက္နစ္နာေစလိုေသာ စိတ္မရွိ႐ိုး အမွန္ပါ။ ေယာက်ၤားေတြ လိုက္မမွီႏိုင္ ေလာက္ ေအာင္ အင္မတန္ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္လွတဲ႕ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ဘူး ပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ကိုယ္လည္း ပါႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ လို႕။