ၿဖစ္ၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ကို ဘယ္လိုပယ္မလဲ

ေမးခြန္းရဲ႕သေဘာေလးကို ပိုၿပီး ျပည့္စံုသြားေအာင္ ၾကားဖူးတဲ့ သမၼပၸဓာန္ေလးပါးဘက္က လွည့္ေျပာရေအာင္ပါ။
သမၼပၸဓာန္ေလးပါး…
(၁)  ျဖစ္ၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြကို ပယ္ဖို႔ အားထုတ္ရမယ္။
(၂)   မျဖစ္ေသးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြကို မျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ရမယ္။
(၃)   မျဖစ္ေသးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြကို ျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ရမယ္။
(၄)   ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြကို ပိုၿပီး တိုးပြားေအာင္ အားထုတ္ရမယ္။
…ျမတ္စြာဘုရားက ဒီေလးပါးကို ပြားမ်ား အားထုတ္ရမယ္လို႔ ေဟာၾကားထားပါတယ္။ ေအာက္ကပဲ စေျပာရေအာင္ပါ။
(၄)   ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြကို ပိုၿပီး တိုးပြားေအာင္ အားထုတ္ပါတဲ့။
…ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြ ပိုၿပီး တိုးပြားဖို႔အတြက္ ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြ ျပန္ၿပီး အမွတ္ရေနမယ္၊ ဒါန သီလ ၀ိပႆနာတရားေတြ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျပဳေနမယ္၊ ပြားေနမယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြ ပိုလို႔ တိုးပြားေနေတာ့တာပါ။ ခက္လားဆိုေတာ့ မခက္ပါဘူး။
(၃)   မျဖစ္ေသးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ရမယ္တဲ့။ ဒါလည္း မခက္ပါဘူး၊ မျပဳဖူးေသးတဲ့ ကုသိုလ္ေတြ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျပဳေနရံုပါ။ မခက္ပါဘူး။
(၂)   မျဖစ္ေသးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြ မျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ရမယ္တဲ့။ ဒါလည္း အကုသိုလ္ မျဖစ္ရေအာင္ ကုိယ္ႏွဳတ္စိတ္ကို အထူးေစာင့္ထိ္န္းမယ္၊ ကုသိုလ္ေတြ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျပဳေနမယ္ဆိုရင္လည္း အကုသုိလ္ေတြ မျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ေနတာပါ။ မခက္ပါဘူး။
…ဒီသံုးပါးကေတာ့ ေမးခြန္းမလိုဘဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္အေျဖက သိၿပီးသားပါ။ ပထမသမၼပၸဓာန္သာ ေမးစရာျဖစ္ေနတာပါ။ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြကို ပယ္ဖို႔ အားထုတ္ရမယ္တဲ့။ အကုသိုလ္က ျဖစ္ၿပီးၿပီ ျပဳၿပီးၿပီးပဲ။ ဘာမွ လုပ္လို႔မွ မရေတာ့တာ၊ ဒီေတာ့ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ျပဳၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ကို ဘယ္လိုပယ္မလဲ…..?

…အကုသိုလ္တစ္ခုဟာ ျပဳၿပီးသြားရင္ ကံေျမာက္သြားေတာ့တာပါ။ ကံေျမာက္သြားရင္ ကံက ကိုယ့္ကုိ ဧကန္မုခ် မေကာင္းက်ဳိးကို ေပးေတာ့မွာပါ။ ဒီေတာ့ အကုသိုလ္ကံ အက်ဳိးေပးမႈသတၱိေတြ ေလ်ာ့သြားေအာင္ ေခါင္းပါးသြားေအာင္ ခြာသြားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…..?
…ဒါေမးသင့္တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ပုထုဇဥ္အမ်ားစုဟာ အကုသိုလ္ကို တစ္ခုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ခုမကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပဳဖူးၾကတာမ်ားပါတယ္။ ျပဳၿပီးလို႔ သတိသံေ၀ဂ ေနာင္တရတဲ့အခါ သိပ္စိတ္ဆင္းရဲ ရေတာ့တာပါ။ ျပန္ျပန္ေတြးမိတိုင္း ႏွလံုးမသာမယာျဖစ္ရေတာ့တာပါ။
…ျပဳတုန္းကေတာ့ ခဏေလးရယ္ပါ။ ျပန္ေတြးတိုင္း ခံစားရတာက အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီးရယ္ပါ။ တခ်ဳိ႕ အကုသိုလ္ေတြဆို တစ္သက္စာ ဒဏ္ရာရသြားတဲ့အထိပါပဲ။ လိုရင္းျပန္ေကာက္ရရင္ေတာ့ ျပဳၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ ကံအက်ဳိးေပးမႈသတၱိေတြ ေလ်ာ့သြားေအာင္ ခြာသြားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…..?  စာအတိုင္း တိုက္ရိုက္ျပန္ရင္ေတာ့ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ေတြကို ဘယ္လိုပယ္မလဲ…..?
…ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေျဖၾကားထားတဲ့ အေျဖေတာ္စကားကို ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ဆရာေတာ္အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသက သၿဂိဳဟ္ဘာသာဋီကာမွာ ျမန္မာစကားေျပလွလွေလးနဲ႔ ေျဖေရးျပ ထားပါတယ္။ ဆရာ့ေတာ္ စာသားေလးပဲ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါ။
…ေလာကီကုသိုလ္မ်ား၏ ပယ္ရွားပံုကား “ငါသည္ ပါဏာတိပါတမႈကို ျပဳမိေခ်ၿပီ။ ထိုပါဏာတိပါတမႈကား မေကာင္းဆိုး၀ါးလွ၏။ ဤပါဏာတိပါတအမႈကို ျပဳမိသည့္အတြက္ ေနာက္တစ္ဖန္ ပူပန္ျခင္း ကုကၠဳစၥျဖစ္ေနလွ်င္ အကုသိုလ္ေတြသာ ထပ္၍ တိုးပြားေတာ့မည္။ ပူပန္မႈေၾကာင့္ ျပဳမိတာလည္း မျပဳရာေရာက္ေအာင္ မတတ္ႏိုင္” ၊ ဤသို႔ ဆင္ျခင္ၿပီးလွ်င္ ထိုျပဳမိေသာ ပါဏာတိပါတမႈကို လံုးလံုးဂရုမျပဳဘဲ ပယ္စြန္႔လိုက္၏။ ေနာက္ေနာင္အခါလည္း ထိုပါဏာတိပါတမႈ မျဖစ္ဖို႔ရာ လြန္စြာေရွာင္ၾကဥ္၏။
...ဤသို႔ေသာနည္းအားျဖင့္ အားထုတ္သည္ရွိေသာ္ ျဖစ္ၿပီး ပါဏာတိပါတအမႈကိုလည္း ပယ္ႏိုင္၏။ ျဖစ္ၿပီး ပါဏာတိပါတႏွင့္ အလားတူေသာ ပါဏာတိပါတကိုလည္း ပယ္စြန္႔ရာေရာက္၏။ (ဤနည္းကို မွတ္သားထိုက္၏။ ဤကဲ့သို႔ ပယ္စြန္႔မႈေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွ အက်ဳိးမေပးေတာ့ဘူးဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ကား အက်ဳိးေပးခြင့္ရမည္မဟုတ္၊ ဆက္လက္အားထုတ္သြားလွ်င္ အေဟာသိကံပင္ ျဖစ္ေလာက္ရာ၏။)

(သၿဂိဳဟ္ဘာသာဋီကာ၊ ႏွာ - ၅၈၇၊ ၅၈၈)

…လိုရင္းကေတာ့ ျပဳၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ကို ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ မျပဳေတာ့ဘဲ ကုသိုလ္ေတြ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျပဳေနလိုက္ေတာ့တာပါ။ ဒါဆိုရင္ အက်ဳိးေပးမႈေတြ အေဟာသိကံေတာင္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္သြားေလာက္ပါတယ္တဲ့။ ဆရာေတာ္ဘုရားက သံယုတ္ပါဠိေတာ္ ဒုတိယတြဲ ဂါမဏိသံယုတ္ သခၤဓမသုတ္ထဲက စာသားေလးကို ကိုးၿပီး ေျဖျပထားတာပါ။
…သခၤဓမသုတ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ နာလႏၵၿမိဳ႕ သရက္ဥယ်ာဥ္မွာ သီတင္းသံုး ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ နိဂဏၭရဲ႕ တပည့္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက “သင့္ဆရာ နိဂဏၭက တပည့္ေတြကို ဘယ္တရားေဟာလဲ” လို႔ ေမးပါတယ္။ ဒီေတာ့ နိဂဏၭရဲ႕ တပည့္က “အသက္သတ္သူ မွန္သမွ် အပါယ္က်၏။ သူ႔တစ္ပါး ဥစၥာခိုးသူမွန္သမွ် အပါယ္က်၏။ ကာမတို႔၌ မွားယြင္းသူမွန္သမွ် အပါယ္က်၏။ မုသားေျပာသူမွန္သမွ် အပါယ္က်၏” လို႔ ေဟာပါတယ္လို႔ ျပန္ေလွ်ာက္ပါတယ္။
…အသက္သတ္သူမွန္သမွ် အပါယ္က်၏ဆိုတဲ့ စကားမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ျပဳမိတဲ့မေကာင္းမႈကံကို ပယ္ပံုအေၾကာင္းကို အေမးအေျဖနဲ႔ ေဟာျပထားတာပါ။ ျဖစ္ၿပီးတဲ့အကုသိုလ္ကို ျပန္ျပန္ေတြးၿပီး ႏွလံုး မသာမယာျဖစ္ေနရင္ အကုသိုလ္ပဲ ထပ္ပြားေနတာပါ။ အတိတ္ကို မေတြးေတာ့ဘဲ ပစၥပၸဳန္တည့္တည့္ ျဖစ္ခုိက္ ရုပ္နာမ္ကို ရႈမွတ္ၿပီး ကုသိုလ္ေတြ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျပဳေနဖို႔ပါပဲ။
…ဒါဆို ျပဳမိတဲ့ အကုသိုလ္ကံရဲ႕ သတၱိေတြ ေလ်ာ့ေလ်ာ့၊ ခြာခြာသြားပါလိမ့္မယ္။ ထင္ရွားတဲ့ ဇာတ္လမ္း၀တၳဳေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ လတ္တေလာ ေခါင္းထဲေပၚလာတာကေတာ့ ဇဋိလသူေဌးေလာင္း၀တၳဳပါ။
…သူက ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ ေရႊပန္းထိမ္သည္ပါ။ သဒၶါတရားလည္း ေကာင္းသူပါ။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဇနီးလုပ္သူနဲ႔ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ရန္ျဖစ္ၿပီးစ ထိုင္ေနဆဲမွာပဲ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တစ္ပါးက ကႆပဘုရားရွင္ စံေတာ္မူၿပီး ဓာတုေစတီတည္တဲ့အခါ ေရႊလိုေနတဲ့ အတြက္ ေရႊလိုေနေၾကာင္းသိေလာ့လို႔ မိန္႔ပါတယ္။ မိန္းမကို စိတ္ထဲက စိတ္ဆိုးေနတာဆိုေတာ့ “အရွင္ဘုရားရဲ႕ ဘုရားေရထဲခ်ပစ္လိုက္” လို႔ ေျပာပစ္လိုက္ပါတယ္။
…ဒီစကားသံၾကားေတာ့ ဇနီးလုပ္သူက စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔သြားၿပီး “ရွင္စိတ္ဆိုးခ်င္ရင္ ကၽြန္မကို ဆိုးပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ ဘုရားရွင္ကို ရန္လုပ္ေနတာလဲ” လို႔ သတိေပးလိုက္ပါတယ္။ ပါရမီပါခဲ့သူ၊ သတိရွိသူ ဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ အမွားကိုသိၿပီး သံေ၀ဂျဖစ္သြားပါတယ္။ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ကိုပဲ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး “အရွင္ဘုရား…တပည့္ေတာ္ကို ခြင့္လႊတ္သည္းခံပါဘုရား” လို႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ အရွင္ျမတ္က “ဒကာ သင္က ငါ့ကို ျပစ္မွားတာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘုရားရွင္ကို ျပစ္မွားတာ၊ ဘုရားရွင္ကိုပဲ ကန္ေတာ့” လို႔ မိန္႔ပါတယ္။
…ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔နဲ႔ပဲ “ဘယ္လို ကန္ေတာ့ရမလဲ” လို႔ ထပ္ေမးပါတယ္။ အရွင္ျမတ္ကလည္း ေရႊပန္းအိုးသံုးအိုးလုပ္ၿပီး ဓာတ္ေတာ္အတြင္းမွာ ဌာပနာသြင္းၿပီး ကန္ေတာ့ဖို႔ ေျဖၾကားပါတယ္။ ဇဋိလသူေဌးေလာင္းလည္း အရွင္ျမတ္ေျပာတဲ့အတိုင္း ကန္ေတာ့ပါတယ္။ ဒီလို အကုသိုလ္မ်ဳိးကို ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ မျပဳေတာ့ဘဲ ကုသိုလ္ေတြ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျပဳၿပီးေနသြား ေတာ့တာပါ။
…တကယ္ေတာ့ ဇဋိလသူေဌးေလာင္းက သဒၶါတရားေကာင္းၿပီးသား ပါရမီရွိၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမနဲ႔ ရန္ျဖစ္ထားတာဆိုေတာ့ စိတ္ဆိုးေနဆဲမို႔ သတိလြတ္ေျပာလိုက္မိတာပါ။ စိတ္ဆိုးေနၿပီ ေဒါသထြက္ေနၿပီဆိုရင္ အသိတရားက ေပ်ာက္ေနေတာ့တာပါ။ စိတ္ဆိုးေနတုန္း ေျပာလိုက္ ျပဳလိုက္တာေတြဟာ အသိကင္းေနတဲ့အတြက္ မွားတာမ်ားပါတယ္။ ဇဋိလသူေဌးေလာင္းရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ကို ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္စိတ္ဆိုးေနတုန္းလည္း စကားမေျပာသင့္သလို သူတစ္ပါး စိတ္ဆိုးေနတုန္းလည္း သြားမေျပာသင့္ပါဘူး။ စိတ္ဆိုးေျပမွ ေျပာၾကျပဳၾကတာေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။
…ဇဋိလသူေဌးေလာင္းဟာ အမွတ္တမဲ့ အသိမဲ့ၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ပဲ ခုႏွစ္ဘ၀ ေရေမွ်ာခံခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေဂါတမဘုရားရွင္လက္ထက္မွာလည္း ေရေမွ်ာခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါရမီပါခဲ့သူဆိုေတာ့ အသက္ကယ္မယ့္သူကေတာ့ ေပၚေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ မကန္ေတာ့ဘူး။ အရွင္ျမတ္ကိုလည္း ေဒါသအေလ်ာက္ မေခ်မငံစကားေတြနဲ႔ ထပ္ဆင့္ ထပ္ဆင့္ ျပစ္မွားလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အျပစ္က ႀကီးသထက္ ႀကီးသြားပါလိမ့္မယ္။
…ဒီေနရာမွာ အျပစ္ကို ျပဳမိေပမယ့္ အကုသိုလ္ကို အကုသိုလ္မွန္း သိသူရယ္၊  အကုသိုလ္ကို အကုသိုလ္မွန္း မသိသူရယ္ဆိုၿပီး ကြာသြားတာပါ။ ဆိုင္ရာမဂ္တစ္ခုခု မရေသးသေရြ႕ေတာ့ ပုထုဇဥ္ တစ္ေယာက္ဟာ အခ်ိန္တိုင္းမွားႏိုင္ပါတယ္။ သတိရွိဖို႔ သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။
…ဇဋိလသူေဌးေလာင္းရဲ႕ ျပစ္မွားတဲ့အကုသိုလ္က ဘုရားရွင္နဲ႔ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ႀကီးသူျဖစ္ေနလို႔ပါ။ တျခားအကုသိုလ္တစ္ခုခုဆိုရင္ေတာ့ အကုသိုလ္သတၱိေတြက ဒီထက္မက ေလ်ာ့ခ်င္ေလ်ာ့သြားမွာပါ။
…ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ဟာ အခ်ိန္မေရြး အကုသိုလ္ျဖစ္ႏိုင္တာဆိုေတာ့ တရားအသိက ေတာ္ေတာ္ေလးရွိေနကာမွ ေတာ္ကာက်တာပါ ဒီတရားအသိေတြရဖို႔ စာဖတ္တာတို႔ တရားနာတာတို႔ကို အလုပ္တစ္ခုလိုကို လုပ္ေနရမွာပါ။ တကယ္လို႔ အကုသိုလ္ျပဳခဲ့မိရင္လည္း အကုသိုလ္ကို အကုသိုလ္မွန္းသိၿပီး ကုစားတတ္ဖို႔ပါ။
…မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး အကုသိုလ္ေတြပဲ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျပဳေနရင္ေတာ့ ဘ၀က နစ္သထက္ နစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
ကဲ….. စာဖတ္သူ ဘ၀မွာ မလႊဲမေရွာင္သာ အကုသိုလ္တစ္ခုကို ျပဳမိတယ္ဆိုပါစို႔။ ဒါဆိုရင္ ျပဳမိတဲ့ အကုသိုလ္ကို ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ မျပဳေတာ့ဘဲ ကုသိုလ္ေတြသာ စံုႏိုင္သမွ် စံုေအာင္ ဆက္ကာ ဆက္ကာသာ ျပဳေနလိုက္ပါေတာ့။ ဒါဟာ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ အကုသိုလ္ကို ပယ္လိုက္တာပါပဲ…..။